آبگرمکن ذخیره و شیلنگ گاز آبگرمکن دیواری مخزن ذخیره آب گرم هستند.
اغلب فقط برای مدت کوتاهی مخزن ذخیره حرارت است.
تولید و ارائه خدمات گرم یا آب آشامیدنی، معمولاً در محدوده دمایی بین 50 تا 100 درجه سانتیگراد است.
مخازن ذخیره سازی دائما پر هستند و باید دارای عایق حرارتی باشند که راندمان آن به کلاس های بهره وری انرژی (EEK) تقسیم شده و در برچسب انرژی نشان داده شده است.
در مقابل، دیگ‌هایی مانند دستگاه‌های آب جوش دیواری و اجاق‌های حمام معمولاً فقط کمی قبل از تخلیه آب گرم گرم می‌شوند و بنابراین نیازی به عایق حرارتی ندارند.
مقدار آب گرمی که می توان در مدت زمان کوتاهی خارج کرد، در درجه اول به اندازه و دمای مخزن ذخیره بستگی دارد، در حالی که بار متصل تعیین کننده مقدار آبی است که می تواند به طور دائم خارج شود.
اصطلاح “آبگرمکن” برای دستگاه توصیف شده رایج است، اگرچه یک آبگرمکن آب گرم را به معنای تعریف شده ارائه نمی دهد.
دیگ بخاری که قبلاً دستگاهی برای شارژ مخزن ذخیره سازی در آن تعبیه شده است، به عنوان آبگرمکن در گردش نیز گفته می شود.
آبگرمکن های گردشی با یک پمپ یکپارچه معمولاً دارای یک شیر برقی هستند که به عنوان شیر سوئیچینگ شناخته می شود که با سرد شدن مخزن ذخیره آب گرم، آب گرم شده در دیگ بخار را به داخل مبدل حرارتی مخزن ذخیره می کند.
سپس مدار گرمایش به طور موقت از آن عبور نمی کند. کنترل بویلرهای بدون پمپ یکپارچه اغلب دارای گزینه اتصال سنسور مخزن ذخیره و خروجی برای کنترل شیر سوئیچینگ یا به طور متناوب پمپ شارژ مخزن ذخیره است.
