در انتخاب کفش ورزشی خوب یکسری معیارهای سنجش کیفی وجود دارد که در ابتدا باید این معیارها را شناخت برای مثال: کفش اسکیچرز اصل باید ضربه گیرهایی داشته باشند که به طور موثر ضربه را کاهش داده و وزن را از آن منتقل کنند پشت، پاها و پاها به زمین.
آنها همچنین باید دارای پاشنه های ضخیم و شمارنده های پاشنه پا باشند اندازه مناسب برای جلوگیری از تاندونیت، ترنالژیا و شکستگی.
برای خدمت به این اهداف، مواد مورد استفاده در کمک فنرها، پاشنه‌ها و پاشنه‌خوان‌ها باید به‌طور ویژه تولید شوند تا بتوانند انتقال پیدا کنند.
ضربه به چندین قسمت از کف پا:
کفش های مخصوص دویدن را می توان به دو نوع تقسیم کرد کفش اسکیچرز اصل در مسافت های کوتاه باید دارای پاشنه ضخیم باشند و برای حفظ تعادل و کاهش مقاومت باد، خون آشام ها را بلند کرد.
زیره ها باید برای سطح خشن باشند پیوست.
در مقابل، کفش های دویدن در مسافت های طولانی باید سبک وزن باشند، اصطکاک با زمین را کاهش دهند همچنین دارای تهویه خوب و استحکام ضربه بالا می باشد.
کفش پیاده روی:
کفش های پیاده روی باید سبک وزن بوده و دارای ضربه گیر در امتداد پاشنه و کف پا باشند تا کاهش یابد.
برای انتقال وزن از پاشنه کفش، زیره‌ی کفش باید دارای شکلی کج باشد
به انگشتان پا و کاهش نیروی وارده به کف پا کفش های پیاده روی رویه نسبتا سخت تری نسبت به دویدن دارند
کفش.
کفش برای رقص هوازی، تمرین با وزنه و ورزش روی زمین.
برای جلوگیری از سفتی این کفش ها باید سبک وزن باشند آنها همچنین باید کمک فنرهای نرم در کنار خود داشته باشند
کف پاها به دلیل بیشترین تأثیر بر چنین نواحی ناشی از این نوع ورزش ها است.
بخش زیر مروری بر الگوهای طراحی کفش های ورزشی، مهم است عناصر هر طرح، و عملکرد آنها. در حال حاضر انواع مختلفی از کفش های ورزشی وجود دارد در بازار ظاهر می شود.
بر اساس طرح های فیزیکی و عملکرد، چهار عمده زیر است:
دسته بندی کفش های ورزشی را می توان ترسیم کرد، از جمله کنترل حرکت، مربی کوسن، پایداری و
کفش های سبک وزن است.
کفش های کنترل حرکت:
کفش های کنترل حرکت سفت ترین کفش ها هستند آنها برای محدود کردن بیش از حد پروناسیون طراحی شده اند. این کفش ها عمدتاً برای اهداف دویدن و پیاده روی استفاده می شود.
هدف بسیاری از طراحی ها افزایش ثبات و به حداکثر رساندن است.
